Η ομάδα του φεστιβάλ

Οι άνθρωποι πίσω από το φεστιβάλ

Στην αγκαλιά του χορού χορεύω με τα πόδια του διπλανού μου, κι ο διπλανός με του παραδιπλανού του· κι όλα μαζί τα ζάλα μας πάνω σ’ ό,τι δασκαλέψουν τα όργανα. Τα σώματα μας ένα σώμα, μια καρδιά και οι καρδιές μας. Όταν ξεκίνησε να πλανιέται στις κουβέντες μας η ιδέα του Φεστιβάλ, η βασική μας έγνοια ήταν να μοιραστούμε εκείνο που ήταν για εμάς αυτονόητο. Αυτό που μας μεγάλωσε, που το αγαπήσαμε και μας έκανε να αγαπηθούμε. Δεν είναι η μουσική μονάχα, ή η τέχνη καθ’ αυτή, και είναι δύσκολο να το χωρέσουμε σε μια έννοια ή σε ένα φεστιβάλ. Είναι, ίσως, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε κοινότητα. Πάνω στο παράδειγμα του χορού αντικατοπτρίζεται ολόκληρη η ζωή της κοινότητας. Εκείνο ήταν και το δικό μας ζητούμενο: να συναντηθούμε κάτω απ’ τη σκεπή αυτής της αρετής. Να ανοίξουμε, να χωρέσουμε περισσότερα, όσα αντέχουμε χωρίς να τρίξουν τα θεμέλια μας. Ήταν ανάγκη μας να βρεθούμε στον τόπο που μας την δίδαξε καλύτερα από όλους, παρέα με τους ανθρώπους που μας τη μετέδωσαν και τη μεταδίδουν -ακούσια- σ’ όλη τους τη ζωή. Να βρεθούμε με αφορμή την τέχνη αλλά όχι μονάχα γι’ αυτήν. Να βρεθούμε – και τα υπόλοιπα θα ‘ρθουν. Στις φωτογραφίες αυτές είναι λίγοι από αυτούς που συνέβαλαν στο να γίνει το Φεστιβάλ Χαμεζίου πραγματικότητα. Είναι και άλλοι τόσοι που δεν τους "έπιασε" η κάμερα και τους ευχαριστούμε με όλη μας την καρδία! Που άνοιξαν τα σπίτια τους, που άνοιξαν την καρδιά τους, που ετοίμασαν το χωριό, που βοήθησαν στο καφενείο, στην κουζίνα, στη συναυλία και στο γλέντι. Ευχαριστούμε!